Dźwięk, jaki wydaje litera (J), nigdy nie istniał w językach hebrajskim, aramejskim, greckim czy łacińskim. To właśnie dlatego nikt w czasach Yasha nie potrafił dokładnie wymówić angielskiego imienia Jezus. Gdzieś na początku XII wieku (J) zaczął pojawiać się w jakichś mało znanych dialektach języka średnioangielskiego. W ciągu następnych 500 lat zauroczenie nowym dźwiękiem spowodowało, że litery takie jak (I) i (Y) w języku angielskim zostały zastąpione przez (J). Było to szczególnie prawdziwe w przypadku męskich imion, które zaczynały się na (I) lub (Y), ponieważ twardy dźwięk był ponownie uważany za bardziej męski. Imiona takie jak lames stały się "James", Yohan stał się "John" i tak dalej. W tym okresie, w 1384 roku, John Wycliffe po raz pierwszy przetłumaczył Nowy Testament na język angielski. Jego jedynym źródłem była łacińska Wulgata. Wycliffe nadal używał łacińskiej pisowni i wymowy słowa lesus. Prasa drukarska nie została jeszcze wynaleziona i wyprodukowano tylko kilka ręcznie pisanych egzemplarzy Biblii Wycliffe'a. W latach pięćdziesiątych XIV wieku Gutenburg wynalazł prasę drukarską. Następnie, w 1526 roku, William Tyndale przetłumaczył Nowy Testament na język angielski z łacińskiej Wulgaty, korzystając z pomocy kilku starożytnych greckich manuskryptów. Tyndale chciał, aby Biblia została przetłumaczona na język zwykłych ludzi i wiele egzemplarzy jego przekładu zostało wydrukowanych przy pomocy prasy drukarskiej. Tyndale był pierwszym, który użył litery (J) w pisowni imienia Jezus. Jego prawdziwe imię to Yasha! Co po hebrajsku oznacza Zbawiciela https://biblehub.com/hebrew/3467.htm