Ten fragment mówi, że Mashi'aH był zawieszony na krzyżu lub Tav, a nie na palu czy szubienicy.

Jana 20:25 Rzekli więc do Niego inni uczniowie: Widzieliśmy Mistrza. Lecz On rzekł do nich: Nie uwierzę, jeśli nie zobaczę na Jego rękach odcisku gwoździ i nie włożę mojego palca w ślad gwoździ i nie włożę ręki mojej w Jego bok.

Paznokcie! To więcej niż 1 gwóźdź do powieszenia kogoś. Używałbyś tylko jednego gwoździa do pala tortur / szubienicy, aby przymocować swoje ręce. Użyjesz dwóch gwoździ na dłoniach - na KRZYŻU + lub Tav t, po jednym na każdą stronę.

Krzyż lub Tav t, wierzę, że Mashi'aH został powieszony na śmierć, ponieważ Tav t oznacza koniec! Piktogram starożytny hebrajski Tav t to kształt +. Wiem, że symbol krzyża jest pochodzenia pogańskiego i że prawdopodobnie nie powinniśmy używać krzyża, jak robi to wielu chrześcijan i pogan, ponieważ jest to narzędzie zbrodni. Wiele innych Biblii z imionami Kadasz (Świętych) używa pala lub pala szubienicznego lub pala męki, YASAT nadal używa krzyża z Aleph Tav ð¤ð¤. Po co czcić narzędzie zbrodni, skoro Mashi'aH żyje w Niebie?

Starożytni rabini znali 22. literę alfabetu hebrajskiego, Taw (ת)(t) lub (+), symbolizującą krzyż. Był to "znak" umieszczony na Kainie, aby go chronić. Hebrajskie słowo oznaczające "znak" to "Owt" i jest pisane (××ת). Zwróć uwagę na literę Tav w słowie "Owt"? W istocie znakiem tym był krzyż, który chronił Kaina.

Ten "znak" jest również innym przesłaniem, jest to Tav lub Mashi'aH połączone (Vav - ×) z Ojcem, Alef (×) A'HÂYâH, który jest "znakiem". Powyższy przykład jest piękną ilustracją tego, jak przychodzi się do Ojca poprzez Mashi'aH.

Kiedy litera Taw (ת) jest dołączona do hebrajskiego słowa oznaczającego grzech, Chatah (×××), słowo to staje się "ofiarą za grzech", Chaat'at (×××ת). Krzyż symbolizuje Jasza HaMaszijach. To Jasza, który jest Taw, przybity do "grzechu", stał się "ofiarą za grzech". Widzisz, jak niesamowite są hebrajskie obrazy słowne w przekazywaniu i umacnianiu prawd biblijnych?

W ludzkiej czaszce znajdują się 22 kości. Liczba kości w czaszce mężczyzny, wizerunek Yasha, jest odzwierciedlony. Ponieważ Yasha jest naszym Zbawieniem, Jego odcisk w naszych ciałach poprzez symbolikę 22 kości przedstawia "Hełm Zbawienia". Co ciekawe, ukrzyżowali oni Mashi'aH w "Miejscu Czaszki", co brzmiało jak "Miejsce Hełmu Zbawienia".

Nie jest też przypadkiem, że Psalm 22 mówi o tym, że Maszi'aH został przebity i przybity, wskazując na literę Tav (22) na krzyżu. Czy zaczynasz patrzeć na rzeczy poetycko? symbolicznie?:

16 Bo otoczyły mnie psy; Zgromadzenie bezbożnych otoczyło Mnie. Przebili Moje ręce i stopy; 17 Mogę policzyć wszystkie kości moje. Patrzą i wpatrują się we mnie. 18 Dzielą między siebie szaty moje, a o szaty moje rzucają losy.

Biblijnie metalowy mosiądz symbolizuje sąd Ojca i wyzwolenie z grzechu. Stopy Maszi'aH w Księdze Objawienia są opisane jako "świecące z mosiądzu". To jest wydarzenie, w którym On przychodzi, aby osądzić i wyzwolić. Na miedzianym ołtarzu używanym w świątyni do składania ofiar za grzech znajduje się materiał z mosiądzu/brązu, który miał służyć do osądzania i usuwania grzechu.

Przypomnij sobie miedzianego węża na pustyni podczas wyjścia Mojżesza z Księgi Mojżeszowej w Księdze Liczb 21:8-9. Miedziany wąż pomagał uzdrawiać wszystkich, którzy na niego patrzyli, ale król Ezechiasz zniszczył bożka, ponieważ aż do tamtych dni dzieci Izraela paliły przy nim kadzidło i nazywano go Nehushtan. Rzućmy okiem na hebrajskie słowo-obraz. Hebrajskie słowo oznaczające węża to "nachasz" (× ×ש). Dodanie Tav na końcu tego słowa oznacza "nachashet" (× ×שת), co oznacza mosiądz. Wąż staje się miedziany, gdy przymocowany jest do niego krzyż lub Tav. Oznacza to, że krzyż tworzy metal, który symbolizuje sąd i wyzwolenie. Izraelici, którzy patrzyli na miedzianego węża, natychmiast zostali uzdrowieni z plagi. Jesteśmy wyzwoleni od sądu, "wykonało się", gdy patrzymy na Jasza HaMachiacha jako na naszego Zbawiciela. Yasha oznacza Zbawiciela również w języku hebrajskim H3467.

Jest tam wiele pogańskich krzyży. Moja żona miała w domu różokrzyżowy, kwiecisty krzyż pogański, który zdjąłem wkrótce po jej wyjściu, ponieważ dowiedziałem się, że jest pogański.

Symbolem babilońskiego boga Tammuza jest kształt dwubelkowego krzyża i ma swoje pochodzenie w starożytnej Chaldei. W III wieku n.e. poganie zostali przyjęci do odstępczego systemu kościelnego i w większości pozwolono im zachować swoje pogańskie znaki i symbole.

Tammuz urodził się 25 grudnia, w Boże Narodzenie.

Wielka wizja rzymskiego Konstantyna o "krzyżu nałożonym na słońce" w 312 r. n.e. jest najbardziej akceptowanym powodem "krzyża" używanego w kulcie chrześcijańskim. To, co widział, nie znajduje się nigdzie w Piśmie Świętym. Nawet po jego tak zwanym "nawróceniu" na jego monetach widniał równoramienny krzyż jako symbol Boga-Słońca. Wielu uczonych wątpiło w "nawrócenie" Konstantyna z powodu niegodziwych czynów, których dopuścił się później.

Po tym, jak Konstantyn miał "wizję krzyża", promował inną odmianę krzyża, Chi-Rho lub Labarum. Nowy krzyż reprezentuje pierwsze litery Christosa (C.H. i R, lub po grecku X i P). Identyczne symbole znaleziono jako inskrypcje na skale, datowane na ok. 2500 r. p.n.e., interpretowane jako "połączenie dwóch symboli Słońca". Identyczne logo znajduje się na monecie Ptolemeusza III z lat 247-222 p.n.e., co jest kolejnym dowodem na jej pogańskie pochodzenie.

Według Ilustrowanej Encyklopedii Tradycyjnych Symboli (An Illustrated Encyclopedia of Traditional Symbols) labarum było również emblematem chaldejskiego boga nieba. Cesarz Konstantyn zaadoptował labarum jako chorągiew cesarską. Według Dictionary of Mythology Folklore and Symbols, symbol ten był używany na długo przed chrześcijaństwem. Chi prawdopodobnie oznaczało Wielki Ogień lub Słońce. Rho prawdopodobnie oznaczało Pater lub Patah (Ojciec). Słowo labarum oznacza "wiecznego Ojca Słońce".

KRZYŻ Z RÓŻĄ POŚRODKU

Jest krzyżówką różokrzyżowców i należy jej unikać.

Nauki różokrzyżowców są połączeniem okultyzmu i innych wierzeń i praktyk religijnych, w tym hermetyzmu, żydowskiego mistycyzmu i chrześcijańskiego gnostycyzmu. Główną cechą różokrzyżowców jest przekonanie, że jego członkowie posiadają tajemną mądrość, która została im przekazana od czasów starożytnych.